Czy Karol Wojtyła wiedział o pedofilii wśród księży， zanim został papieżem？ Czy pomagał im uniknąć odpowiedzialności？

Odpowiedź niestety brzmi: tak。 Znał problem z czasów， kiedy był arcybiskupem krakowskim。

Jeszcze jako biskup krakowski Karol Wojtyła nieraz stał oko w oko z księżmi， którzy przyznawali się do molestowania dzieci。 Nie mógł więc myśleć， że oskarżenia wobec nich są fałszywe。 A mimo to wielokrotnemu recydywiście Surgentowi， jak i wielokrotnemu gwałcicielowi Lorancowi przyszły papież pozwolił pozostać duszpasterzami。 Surgentowi nawet z zachowaniem prawa do nauczania religii。 Bolesławowi Sadusiowi pomógł uniknąć odpowiedzialności przenosząc za granicę， gdzie rozkwitła jego kariera。

A może to wszystko ubeckie prowokacje， które miały skompromitować kościół i przyszłego papieża？ Nic nie wskazuje na to， by komuniści preparowali dowody obciążające tych duchownych。 Przeciwnie: księża nieraz unikali procesów， chociaż milicja i SB miały przeciwko nim twarde dowody。 Władzy nie udawało się propagandowo wykorzystywać oskarżeń o pedofilię właśnie dlatego， że Kościół odrzucał je jako rzekome prowokacje。

Ekke Overbeek， autor głośnej książki Lękajcie się。 Ofiary pedofilii w polskim Kościele mówią， wprowadza nas za kulisy swojego śledztwa na temat odpowiedzialności metropolity krakowskiego za tuszowanie pedofilii wśród podległych mu duchownych。 Śledzi dokumenty， które przetrwały w archiwach， ale dociera też do miejsc， w których miały miejsce skandale sprzed lat i ich ofiar。 Opisuje zbiorową amnezję， która ogarnęła "źle dotkniętych"， ale zadaje też pytania， czy w świetle zgromadzonych dowód da się utrzymać tezę o dobrym， oszukiwanym przez watykańskich urzędników papieżu， który bardzo długo nic nie wiedział o patologiach， które trawią kościół。

Niesprawiedliwością byłoby jednak przedstawianie Jana Pawła II jako jedynego sprawcy wszelkiego zła。 Sam był dzieckiem swoich czasów， swojego kraju i swojego Kościoła。

Do molestowania dzieci na taką skalę potrzebne było społeczeństwo – autorytarne， zastraszone i przemocowe。 W tym， niezamierzonym， znaczeniu Jan Paweł II miał rację， mówiąc， że "społeczeństwo jako całość" ponosi odpowiedzialność za molestowanie dzieci w Kościele。